Poszukiwanie ciągu liczbowego z wartownikiem
Załóżmy że mamy daną tablicę n-elementów i chcemy odnaleźć w niej zadany element x. Niech będzie to tablica a o indeksach od 1 do n. Czyli kolejne jej elementy oznaczymy: a[1], a[2], a[3], ..., a[n-1], a[n].
Jeżeli przyjrzymy się dokładnie klasycznemu algorytmowi przeglądania tablicy w poszukiwaniu elementu:
Jeżeli przyjrzymy się dokładnie klasycznemu algorytmowi przeglądania tablicy w poszukiwaniu elementu:
zauważymy, że dla każdego elementu wykonywane są dwa porównania:
- pierwsze: czy znaleźliśmy się już na końcu tablicy,
- drugie: czy aktualnie przeglądany element jest równy poszukiwanemu.
Liczbę porównań można zredukować wykorzystując algorytm wyszukiwania z wartownikiem. Nazwa tego algorytmu bierze się ze sposobu, w jaki wykorzystywany jest element szukany x.
By odnaleźć element x podejmiemy następujące kroki:
- na końcu tablicy (czyli pod indeksem n+1) wstawimy szukany element x - będzie to nasz wartownik, w przypadku gdy nie znajdziemy go nigdzie indziej w tablicy, zabezpieczy nas on przed wyjściem poza tablicę,
- przejdziemy po kolejnych elementach tablicy, tak długo aż nie znajdziemy szukanego elementu,
- w momencie znalezienia szukanego elementu x sprawdzamy, który jest to element tablicy? Jeżeli jest to ostatni element tablicy (n+1) to trafiliśmy na naszego wartownika i oznacza to, że w tablicy nie było szukanego elementu x, w przeciwnym razie element x został odnaleziony.
W stosunku do klasycznego algorytmu wyszukiwania oszczędzamy czas na sprawdzaniu czy osiągnęliśmy koniec tablicy. Sprawdzenie to występuje raz - po odnalezieniu elementu szukanego, a nie tak jak poprzednio przed każdym sprawdzeniem kolejnego elementu.
Podczas implementowania tego rozwiązania należy zapewnić miejsce w tablicy potrzebne do dodania wartownika. Należy więc deklarować tablicę o rozmiarze o jeden większym jak liczba przechowywanych elementów.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz